YARATIMIN SPİRİTÜEL EVREN FİLMLERİ

kollektif bilinç ( içinde genetik kod ) sanıyorum ilk kez bir filmi henüz vizyonda iken yazıyorum. Assassin's Creed aslında bir video oyunu. Ve hiç bilmediğim pc oyun vb. bir dünyanın ürünü.  Günümüz düşünce tacirleri yada modern filozoflar yada düşüncenin gücünü keşfedenler insanlığa, gençliğe ve çocuklara ulaşmada her yolu deniyorlar. Filmler, animasyonlar, kitaplar ve doğal olarak bilgisayar oyunları. Çok az bilgi sahibi olduğum ama felsefesini bildiğim bir oyundu. Oyunu ne oynadım  nede grafiğini gördüm. O yüzden bir kıyaslama yapmam mümkün değil. Bence film zaten oyundan da bağımsız izlenmeye değer bir yapıt. Tabii ki oyundaki her detay aktarılmış olamaz ama yinede özde, özü yakalamış. Filmin konusu, mesajları sembolleri her şey çok iyi olsa da ben fazla karanlık ve fazla aksiyon buldum ama oyunda bu doğrultuda olsa gerek. Yaşadığımızı sandığımız evrende tek bir kollektif bilinç olduğuna ve onun içindeki ağlarda yolculuk yaptığımıza inananlardanım. Yaşadığımızı sa...

sonsuzluk zamanın ötesinde Öncelikle, MCU'nun hiçbir kahramanını bilmenize, daha önce bir Marvel filmi seyretmenize gerek olmaksızın içinde kaybolacağınız, bütünlüğünden, kurgusundan ve görsel zenginliğinden keyif alacağınız çok iyi bir film Dr. Strange. Ve neredeyse izlediğim en iyi 3D efektlere sahip olduğu gibi tüm film boyunca 3D görselinden uzaklaşmayan bir alt yapı seyreyleyeceğiniz. Başta Benedict Cumberbatch  olmak üzere tüm aktör ve aktrisler karakterlere mükemmel can vermiş. Orjinalinde yaşlı bir erkek olan Ancient One' ı Tilda Swinton bambaşka ve çok özel biçimde yansıtmayı başarmış.  Sonrası ise; sonrası ise film bir varoluş felsefesi üzerine oturmuş müthiş bir farkındalık yapıtı. Telekinezi, astral boyut ve astral seyahatler, şifacılık, mistik büyüler, hipnoz, ışınlanma, ilüzyon, zaman ve cisim bükümü, çoklu evrenler, zaman ve mekan boyutsal geçişleri ile kişisel farkındalığı içiçe işleyen bir senaryo. Film o kadar derin ve dolu ki her bir konu apayrı ...

seçim - hayatta neye ihtiyacın var? - hiç bir şeye!!!  her şeyim var benim.  der ve hayatla yüzleşir kahramanız Jack Champell.  Gerçekten herşeyi vardır. İşi, kariyeri, karizması, arabası, evi, parası ve bol çok bol parası... Seyri keyifli, biraz fantastik, biraz duygusal ve düşünene düşündürücü bir yapım The Family Man.  Hayatımız yada kaderimiz seçimlerimiz elbette. Seçimlerimize yön veren yada seçimlerimizle beslenen duygularımız bizi yolda kavşak kararlarını verdiren. Hepimizin zaman zaman " ya o işi kabul etseydim, ya o kişiyle evlenseydim, ya istifa etmeseydim, ya o okulu değil de şunu tercih etseydim" dediğimiz anları, anıları mevcuttur. Tersi durumlarda neler yaşayabileceğimizi hayal etmekten kendimizi de alamayız. Seçtiğimiz yol hayatımız yazımız, seçtiğimiz insanlar yazgımız olur.  Kimi vakit dünyevi olanı gözümüzü kırpmadan tercih ederiz. Parayı, gücü, kariyeri tercih eder ve pek çok şeyi ıskalayabiliriz. Çünkü kibir ve ego b...

cennet / cehennem Muhteşem bir film Aşkın Gücü, içeriği, mesajları ve görsel anlatımı ile bitmesin dediğiniz filmlerden. Hayata bakışımızın, hayatta duruşumuzun, ölüm ertesine yansımalarını hayatı sorgulayarak ölüme farklı açılardan bakarak, zengin hayal gücü ile derliyor. İnsanlığın aslında ölümden değil de yok olmaktan korktuğuna dem vururken teslim olma, pozitif bakış, acıyı yaşama durumlarımıza da projeksiyon tutuyor. Yaşarken hayata cennet gibi bakan olumlu neşeli pozitif doktor Nielsen, acılarını isyanla değil kabulle yok ediyor. Sanatçı eşi Annie ise yaşadığı olumsuzlukları hayat sorgusuna ve suçlamalara çevirdiğinden yaşadığı cehennem azabını, ölüm ötesine de taşıyarak cehenneme konuk oluyor. Yada intihar ettiği için Araf'ta kalıyor.  Filmin ölüm öncesi ve sonrası gidiş geliş sahneleri kurguyu güçlendiriyor. Düşün olsun,   öğretisi hayatımızın her anında bizi yüzlemeye devam ederken film de de aynı doğru, vurucu görsel ve mizahi sahnelerle destekleni...

işaretler işaretleri takip et! Kader açmazı aslen işaretlerden ibaret. Kader irdelemeli filmlerden Serendipity'i ayıran farkındalıklara fokus yapması. Evrenin bize sunduğu olasılıkların sonsuz işaretlerini gerçekten görüyor, okuyor ve anlayabiliyor muyuz? Olumlu yada olumsuz bize karar verdirecek işaretleri öyle güzel irdeliyor ve çelişkilerimizi yüzlüyor ki film, her dk'dan haz alıyorsunuz.  Filmin duygusal yoğunluğu, yalın oyunculuklar keyif dolu anları yaşatıyor. Hayatımızda önümüze çıkan fırsatları, aşkları, güzellikleri kimi bilerek, kimi bilmeyerek, kimide ertelenmesi gerekliliği için görmüyor, göremiyoruz. Ama aslen işaretler peşimizi bırakmıyor.  Olacak olan olması gereken zaman ve yerde oluyor.  Akışta olup sistemin mükemmel işleyişine inandığımızda, bizler için hazırlanan en hayırlı ve en güzel senaryoya ulaşıyoruz.  Sara'nın dediği gibi " bence kararlarımızı kendimiz veriyoruz ( kaderimizi özgür irademiz belirliyor ) Kader sa...

yapay zeka Bir Kubrick, Spielberg fikirdeşliği ile bir nevi Pinokyo uyarlaması yapay zeka. İnsanın Tanrıyı oynamaya öykünmesine dokundurulan sahnelerin, bolca duygusallığa bağlanan diyalogların yer aldığı ve hatta dozunun da kaçırıldığı bir film.  21 yy'ın ortaları ve insanlık robotları hayatın her yanına sokmuş. Teknolojik gereksinimlerden, oyuncaklara, ev, bahçe, çocuk bakımı  işlerinden,  Jude Law'ın başarılı performansı ile yansıttığı jigolalara dek her alanda, insan görünümlü yapay zekalı  robotlar insanlığın hizmetindedir. İnsan görünümleri sebebiyle toplumda da fark edilmeden yaşamlarını sürdürmektedirler. İnsan oğlunun robot üretme ve insanlığın hizmetine sunma yani bir nevi Tanrıcılık oynama isteği güdüsü çok filme konu olmuştur. Ne var ki Yapay zeka bir hayli bu role soyunmuş.  Çünkü filmin kahramanı David duygu yüklenmiş, kendini bilen, kısaca özbenliği olan, bir çocuk robot. Ve tıpkı Pinokyo'da  ki gibi sevgi ile yoğrulup gerçek bir ...

zamanda yolculuk  1980 yapımı Somewhere in Time romantik, yumuşacık keyifli bir seyirlik. Her ne kadar filmin sonunda konu kopukluğu yada toparlayamama sorunu olsa da hoş vakit geçirtecek bir film. Film listeme girmesine sebep ise zamanda yolculuk makinesi ile değil bilinç ile yapılan zaman yolculuğu. Artık popüler bilim haline gelen kuantum ve astrofizik bilimi, zamanda geriye doğru zihinsel yolculuklar yapabileceğimiz kanaatindeler. Einstein'ın  zamanda kırılma, bükülme ve aslında zaman yoktur teorilerinin altında zihnin geçmişe yolculuk yapma imkanı realiteye dönüşmek üzere. Filmde kahranımız Richard Collier,  felsefe hocasının telkiniyle kollektif bilinci yol olarak kullanmak suretiyle, yüksek arzu, niyet  ve meditatif seansla geçmişe gidebiliyor. Beni de çeken bu oluyor.  Önce gideceği mekanda bulunuyor aynı mekanda kalıyor ve 68 yıl öncesinin paraları kıyafetleri ortamı ile donanımlanıp gideceği tam tarihe odaklanıyor. Ve başarıyor da. Puff 68 yı...

kader ömrümüz, sonsuz olasılıklar ağında attığımız adımlarla şekilleniyor aslen. aldığımız her karar, kaçırdığımız her tren, geç kaldığımız her randevu, erken gittiğimiz her buluşma, gördüğümüz çarpıştığımız rastlaştığımız her insan bize yaşanabilecek sonsuz ihtimalli hayatların bir demeti gibi. Rastlantının böylesi bize sadece iki olasılığı sunsa da filmi seyrederken siz seyirci dahi olarak en az iki senaryo daha üretilebileceğini fark ediyorsunuz. hayat bu tesadüf dediğimiz anlar kadar seçimlerimiz ile de ilintili. kimi treni kaçırıyoruz kimi de söylememiz gerekeni söylemiyoruz. sistem içinde olması gereken mutlak anlar ise eninde sonunda her türlü takılmaya rağmen yaşanıyor. oluyor. hem sorgulaması hem seyirliği ile çok keyifli düşündüren gülümseten hüzünlendiren film Sliding Doors. yönetmen / Peter Howit yapım yılı  / 1998

yazgım elimde  "bunu ben seçtim, hayatım boyunca yaptığım seçimler ve aldığım her nefes beni evrendeki bu çatlağa sürükledi. ve bu kaya varoluşundan beri burada tam da bu çatlakta beni bekledi.. kaçınılmaz buluşma.." yaşamda başımıza gelenleri hep bir başkasına yükleriz ve hep başkalarından gelecek mucize kurtuluşları bekleriz. suçlarız ve yardım isteriz. bunun böyle olmadığını yaşamımızın tüm kontrolünün bizde olduğunu, hem senarist hem oyuncu olduğumuzu bize anlatan harika bir film 127 Saat.  bir kanyon çatlağında sıkışıp kalan Aron Ralston 'un  yaşama tutunma ve yaşama dönme mücadelesi, kendi iç hesaplaşması ve umudu ve yaşamın tamda kendi elinde olduğunu bize gösterdiği filmin görüntüleri de çok keyifli. Bunun yanı sıra,  büyük şehir insanının doğada olma, doğayla bir olma isteği ve güdüsünün  Aron'un nereye gittiğini kimseye söylemeyecek kadar büyük olduğunu da vurguluyor. Doğa her daim çağırıyor. Az gerilim, çok adrenalin ve fazlasıyla içsel yü...

" O " İnsanlık uzunca zamandır "bilim ve din ayrıdır" yanılsamasından kurtuluyor. Contact da bunu çok iyi irdeleyen, yapım yılı göz önüne alındığında muhteşem görsel efekteklerle bezenmiş bir yapım.  Ve daha ötesi, harika solucan deliği geçişlerinde yaşadığı heyecanı, yatırımcılara öfkesini, evrene duyduğu tutkuyu ve dahası bir bilim insanı olarak bir ilahiyatçıya duyduğu aşkı müthiş güzelliği ile bizlere  yaşatan Jodie Foster, keyfin doruklarına götürüyor. Kuantumun güncel hayatta da algılandığı ve hissedildiği bir dünyada artık "evren eşittir yaradan, eşittir teklik, eşittir an" öğretisi ve gerçekliği, kitlelerce de benimseniyor. filmin kahramanının inancı ve yaradanı red edip, bilime odakladığı hayatı, inançla taçlanıyor. Astral yada boyutsal yolculuğun getirdiği ve tanımlayamadığı hiçlik anından, inancı da yanına alarak dünyaya dönüyor.  "O" her yerde herkese her biçimde kendini hatırlatıyor ve bir biçimde ( surette ) kendini gö...

paralel dünya  görüntüler cennet gibi. nitekim baş rolümüzün biri Adam diğeri Cennet bahçesini anımsatan Eden  ve yasak aşk.  sınıflar arasına dem vurmakla beraber, ikiz dünyalar arası ilişkiyi imkansız kılan bir yasaklama.. zengin fakir, ast üst, aşağısı yukarısı fikrine iğne batırmasından çok, görselde ve zihinde yaratılan ikiz dünya, paralel evren olasılıklarına çektiği dikkat beni filme bağlayan.  yoksa aşk çemberindeki öğe klişe. yasak olanı, imkansız olanı, tabuları yık, mücadele et ve aşk uğruna kazan. dostluklar ve fedakarlıklarla süsle vb.  tek güneş etrafında ve kendi çekim kuvvetleri ile var olan ikiz dünya kavramı ise çekici. paralel evrenlerin var olma ihtimaline yaptığı gönderme film listeme girmesine yetiyor. yukarıya doğru düşmek, iki dünya arasındaki fark ve sınırlar izlenmesi keyifli sahneler. filmdeki klişelere rağmen  filmin girişindeki replik ise romantizmimizi beslemeğe devam ediyor. beklentilerimizi eksik bıraksa d...

kader Belki fazla tesadüf geliyor, fazla kurmaca...oysa film diye izlediğimiz  beyazperde büyüsü, zaten hayatın yansıması değil mi? Tesadüf sandığımız şey, kader yollarımızın çıkmazları, açmazları yada olurları sadece .. olması gereken ne zaman, nerede, nasıl olması gerekiyor ise o vakit gerçekleşiyor. Öncesinde değil. Orada değil. Tam olması gereken AN'da. Yer de. Adına kader yada tesadüf ne dersen de. Sistem böyle işliyor.  Aşk tesadüfleri sevmiyor aslında, aşk yaşayacağı, yeşereceği zemini buluyor. Saf sevgiye ulaşacağı teğet geçilmeyecek anı, yeri kovalıyor. Bulduğunda taşırıyor yürekleri ve ışık oluyor evrene, bir sevgi tohumu daha atıyor. Aşk doğru yeri ve zamanı seviyor. İnsana yanlış gelse de aşk işini biliyor.  Hayatta keşke yok. ne olacaksa o var,  ne yaşanacaksa o var. geç kalmışlık yok. erken bulmuşluk hiç değil. coğrafya mühim değil. statü meslek zaten aşka sökmez. aşk tesadüfleri seviyor, kalbin peşinden koşuyor, birinin ölümü...

kaos Marvell ve X - Men serisi hayranı olarak filmin mesajı kendini tekrar da olsa farklı detayları irdelemeden geçmek ve filmi de listelemekten kendimi alıkoyamadım.  Apocalips kıyametin kendisidir. Mutantların en güçlüsü yada kadim dünyanın Tanrısıdır. Dünyanın en güçlü enerji merkezlerinden biri olan Mısırda dirilişi de dünya ley hatlarındaki enerjinin yüksekliğine dikkat çekmek için olsa gerek. Ve Apocalips'in İncilde yer alan mahşehirin dört atlısına göndermeyle  dört güçlü mutant koruyucusu mevcuttur. Soundtrock da Metallicanın four horsemen ine yer verilişi şık bir detay. Dünyada barışı ve refahı getirmenin farklı bir yolu yıkımdan ve kıyımdan geçmektedir.  Dengeyi kaosla bulacağını güder Apocalypse. Klasik mutant savaşları, kontrolsüz ve kötü niyetli gücü yok etme, güç savaşları, potansiyellerini keşfeden ve üzerine giden mutantlar gibi sıradan bir senaryosu da olsa kahramanların gençlik yıllarına çevirdiği objektif seyri keyifli kılıyor. İçin...

sonsuz olasılıklar dünyası   ... ve  sonsuz sonuçlar  insanoğlunun en büyük hayallerindendir geçmişe dönüp geleceği değiştirmek. kimi pişmanlıktır, kimi yanlıştır değiştirilmek istenen.  zamanda yolculuk kavramı aksine bedensel bir geçiş değil, zihinsel bir geri dönüş yaşıyor Logan.  Ve geleceğe taşınacak olan gözcü mutant sahtelerinin önünü kesebilmek adına olayların akışını değiştirmeye çalışıyor.  Marvell filmlerinde bol aksiyon ve kahramanlıkla süslenen farkındalıklar adeta kitleleri uyandırmak için beyazperdeye yansıyor. Tüm öğretilerin kadim ve semavi dinlerin merkezindeki soru yine, yeniden bir Marvell filmi ile seyirciyle buluşuyor.  Kaderini yazar mısın? yazılı kaderimi yaşarsın? Filmin bu sorguya  cevapları Xavier den : kaderini belirleyebilirsin... geleceğini sen şekillendirirsin...  sınırsız tercihler kaderimizi belirler... her tercih her an bir dalgalanma yeterli dalgalanma olursa akıntıyı değiştirebilirsin...

kollektif bilinç Peşinde koştuğumuz, anlamaya kavramaya çalıştığımız bir tanım "kollektif bilinç"  yada tüm "kaninatın kaydı"  ... Fizikçilerin yıllardır peşinde koştuğu bir kuant zerresinde evrenin gelmiş gelecek tüm kaydının olduğu tezi Transcendence'e de konu olmuş doğal olarak. Dr. Caster bu amaçla dünyadaki ve insanlarda ki tüm kayıtları toplayarak bir boyut oluşturmak peşindedir. Nano robotlar ile evreni yeniden yapılandırma hayali peşine düşer. Kazara ölümü ile Bilinçleri birbirine bağladığı yapay zeka altyapılı sistemi,  filmin kalanında sorgulamalarla beraber gerilimi de artırıyor. Bedenen ölse de yarattığı sisteme beyin olarak dahildir.  Fantastik bir bilimkurgu örgüsü altına tek ruh ve tanrı varlığı da yerleşiyor.  Mutlak özneye dönme ve doğayı yeniden yapılandırmaya yönelik arayış yapay zeka formu ile işleniyor olsa da yapay zeka ile kollektif bilinç enerji formu gerçekliği gelgiti de yaşanmıyor değil. Dinleyici: Bir Tanrı mı yaratmak is...

duygular  Film her ne kadar 7,8 yaş ve üzeri içinde olsa çocuk,ergen ve yetişkin farkındalığı için müthiş bir yapım. Pixar'ın 5 yılda tamamladığı animasyon evrensel insanı yakalıyor.  Çocukların en çok tanımlayabildiği 5 duygudan yola çıkan filmde  korku, neşe, üzüntü, tiksinti ve öfke hallerimiz başrole oturmuş. Çocuklara kendilerini anlama ve ifade edebilme yolunda önemli bir kapı açıyor Tersyüz. Duygularını oturtma ve anlamada, ifade etmede belkide pek çok çocuğa ve hatta yetişkine rehber niteliğinde.  Hayata daima pozitif ve gülerek bakmayı baskılasa da aslında hüzünlerimizin de bize mutluluk verdiğini her iki duygunun içiçe yaşayabileceğini öyle güzel anlatıyor ki. Çoğumuz üzüntülerimizi salt üzüntü olarak algılıyoruz halbuki içlerinde bize neşe huzur veren ne çok anı barındırır. Tüm duygularımızın bizde bıraktığı izler, her olumsuz görülen duygunun nasıl olumluya dönüşleri, geçmişin izlerinin geleceğe taşıdıkları harika görsellerle destekleniyor. Duy...

denge Film  pek çok şeyi sorguluyor, sorgulatıyor. Aslında insanlığın en büyük paradokslarından biri olan "özgür irade mi? kader mi ? " sorusuna ışık tutuyor. Bunu yaparken de filmde manüpülasyonlar ile kelime ve ses dalgaları ile kaderi şekillendirebileceğimizi vurguluyor. Bu haliyle dünya üzerinde kullanılan tüm dinlerde olan mantralara da gönderme yapıyor. Esmalardan, budist mantralarına dek pek çok kadim ve semavi dinde kullanılan ve olumlu etkileri bilimce de kanıtlanmış mantralar. Fakat bu mantralar  ile insanların kaderinin manupüle edileceğini bunun da yok edilmesi gereken bir çalışma olduğu üzerine kurgulamış senarist filmi. İlgi çekici yanı ise bu manüpülasyonların müzikle etkisiz kılınabileceği üstelik de Mozartın müziği ile. Evrenin tekerrüründen, geleceğin kaydının varlığına, aslında her şeyin ilüzyon olduğundan, her şeyin zaten yaşanmış bitmiş olduğuna, tüm insanların farklı frekansta olup etkileşimlerine dek pek çok evrensel ve kuantumsal bilgiyi satır sa...

ölüm,yaşam,teslimiyet,aşk... üzerine masalsı bir kurgu The Fountain. Üç ayrı zaman diliminde irdelenen ölüm ve yaşam formları. Ademden beri süregelen sonsuzluk arayışı. Bilgelik ağacı ile dünyaya düşüp yaşam ağacı ile sonsuzluğa erişme ümidi, insanoğlunun dna'sına kodlanan arayış sanki. Kökleri uzanan ama tıpkı dalları gibi bir yere bağlı olamayan, sonsuzluk ağacı. Bağlı olduğu yer sadece dünya. Altı, üstü, öncesi, sonrası;  geçmişte ve gelecekte sonsuzlukta var olan, yaşam ağacı. Bir 'e varma yolunda acıların, isyanların, mücadelelerin, hırsların  yanında; kabullenişlerin, varoluşun çıkmazı ölümü red etmeden ölümü olumlama hali, yaşamı yaşamda anlama hali her üç zaman diliminde de değişmeden insanı insan yapma yolundaki olgular. Aradan 1000 yıl geçmiş olsa da insanların ölüme karşı duyduğu bilinmezlik ve öfke, aşka karşı duydukları sahiplenme arzusu ve yaşama bağlanmanın aslında ölümü ve olanı kabullenmekten geçtiğini vurgulayan zaman karakterleri. Xibalba da son ...

kendini sevebilmek  kendimizi sevebilme sebebimiz her zaman özdeğerimiz olmuyor. Sonsuz ve muhteşem düzen içinde bizi kendimizi sevmeye yöneltecekler, suretler, insanlar, olaylar bazende melek sandığımız aslında kendi içimiz, özümüz olabiliyor.  kendimizle yüzleşmemiz, kendimizi tanımlama, bilme, anlama yolculuğunun hedefi kendimizi sevebilme potansiyelimizi kullanmak olabilmeli. Micro cosmosdan macrocosmosa varabilmenin ilk adımı. Evrendeki tek gerçek saf sevgiye varma yolunun kapısı "kendini sevebilme".  içimizdeki yansımaları, zıtlıkları bulma ve kabullenmeyi filmi siyah beyaz yaparak vurguluyor yönetmen. erkek kadın, eril dişil enerji, kısa uzun, esmer sarışın, güzel çirkin, doğru yalan, ying yang, alt üst, sürgitinde yürüyor film.  yalanları kendimize söylemekten vazgeçerek, gerçekliklerle yüzleşerek, kendimizi severek dünyayı ve insanları sevmek üzerine Angel-A.  yargılamadan, yargılanmadan, görünene değil görünmeyen öz' e sevdalanarak kendi...

farkındalık y olculuğu ' n Tower bölümünden :  "Hatırla. İnci. Fısıldıyor. El ediyor.Her erkek, her kadın, bir rehber bir Tanrı...Karanlıktan ışığa.. Ne kadar daha rol yapmak zorundasın? Kimin için? Olmayı hedeflediğin şey nedir? Bırak onu. Hayatta hedef olmaz. Hayatın kendisi zaten amacın kendisidir. Hatırla. Ol. Yaşa..." Belkide seyrettiğim en vurucu, en etkileyici içsel yolculuk filmi, Knight of Cups. Her seyredişte etkileyen,etkileyen,etkileyen, bitmeyen.. yolculuktayız çünkü.. yol da.  yolda olmak... yolcu olmak... kendine yürümek... ve her adımda  O'nun suretini görmek... görebilmek... Kendine yürürken rehberleri görebilmek, işaretleri alabilmek.. Kendini tanımak, hayatının anlamına ulaşmak için hayatına iz bırakanlarla, izleri takip etmek.. İzlerin peşinden, geçmişten dönüşüme, adım atabilmek..  bölümlere ayrılan filmde bazı sahnelerde  Wojciech Kilar ın Exodus ( tevrat ve incil yada gemi )  senfonisi  ile mest olmak yada s...

öz  Ödül avcısı bir film oluşu, geleceğin mimarisine ve modasına hayal sıçramaları yapması, dijital kamera tekniği ile çekilmesi, Spike Jonze'nin filmi çekmeyi 2000'lerin başında kafasına koyarak filmin hem senaristi hem yönetmeni olması; filmin çok özel tarafları olsa da film konu olarak olağanüstü.  Kurgusal bir işletim sistemi ile kurduğu ilişkinin aşka dek gitmesi ile Twombly 'nin yaşadığı bu sürece eşlik etmemiz, insanlarda bilimkurgu seyrediliyor hissi uyandırsa da aslında filmin derin anlamları, insanı kendisiyle yüzlüyor. Aşkı aslında başka bir boyuta yada aslında olması gereken boyuta taşıyor, yönetmen. Bedene yada cisme değil ruha, öze duyulan gerçek duyguların peşinden sürüklüyor. Fizik olmadan  ( ki günümüz ticari dünyasına büyük gönderme yaparak - aşklar bile sadece cisimde ve maddede artık - ) sadece RUH' a!  büyük ve karşılıksız bir sevgi beslemenin mümkünlüğü üzerine yoruyor zihinleri.  Her ne kadar  Samantha, kahramanı...

ruhparçan "şu anda ölebilirim gerçekten çok mutluyum hiç böyle hissetmemiştim şu anda tam olarak olmak isteğim yerdeyim" Film büyüleyici. Ama özellikle bu sahne, buzun üzerinde yıldızları seyreden Clementine ve Joel'in nun yaşadığı o an, hepimizin hayatında hissetmek yada olmak istediğimiz anı betimliyor. Mutluluktan ölmek istemek. Ömrümüz boyunca bu bir kaç dakika için yaşamaz mıyız? Bu duygu selini yakalayabilmek ve orada kalabilmek için.  Benim için filmin bu sahnesi vurucuydu. Filmin tümünde ise derin öğretilerle ilişkiler, kendimizi tanıma, kader formu irdeleniyor. Sevginin büyüleyici gücü önce kabul, sonra red ve tekrar kabulle tekamül ediyor. Farklılıkları kabulde sevginin bağlayıcılığı ve insanın kendini bilme süreci filmde sıkmadan romantizm içinde işleniyor. Kendilerine yaptıkları kendi itirafları ve hem kendileri hem birbirleriyle yaşadıkları yüzleşme, ayna vazifesi görüyor. Ve kırılmanın yaşandığı an oluyor, kaset dinlemeleri. Akıcılığı, oyu...

hiçlik  konusunu çok merak ederek seyreylediğim ama izlenmesi benim için zor bir filmdi Sıfır teorisi. Terry Gilliam çok bana hitap eden bir yönetmen değil. Görüntüleri beni yoruyor. Detaylar o kadar çok ki yakalama peşindeyken filmi kaçırabiliyorsunuz. Bir kaç kez seyredilmesi lazım filmin ama iyi başlayan tempo düşüyor düşüyor...  İnancı merkeze koymuş yönetmen ama muhteşem oynamasına rağmen çirkinleştirilmiş Christoph Waltz merkezdeki inanç motifi ile  bana itici geldi. Filmin ağır temposuna bu olumsuzluklar eklenince güç yürüdüm içinde.  film, "tüketim - reklam - para" üçlüsünden oluşmuş bir dünyaya kapı açarak başlıyor. İnançlılardan seçilen qohen ( ki tüm film boyunca adını tekrarlıyor ) " herşey eşittir hiçbirşey" i ispatlamaya çalışan bilim insanı.  hiçliğe ulaşmaya çalışan aslında "varlık hiçlikle aynıdır" ı ispata çalışan denklem çözücü Qohen inancını ve bakışını yitiriyor. Üstelik de kendi içindeki yolculuğu, inanç abidesi ...

cosmos Aslında blogu oluşturduğumda ilk yazmam gereken filmdi Matrıx. Ama nedense elim varmadı. Bu listede mutlaka olmalı ama bir yandan belki de tüm evrenfilmlerinin atası yada duayeni yada en iyi temsilcisi, ne isim verirseniz verin tüm bu filmlerin üstünde bir yeri olduğu için belki de olmamalımıydı? Tek başına sayfalar dolusu yazılacak irdelenecek her repliği tartışılacak dipsiz bir film. Bir klasik, bir fenomen. Diğer filmler gibi 20,30 cümleye sığmayacağı için onlarla aynı statüye sokmamalı mı dedim ama yine de olması gerekliliği ile biraz da haksızlık ederek ama blog bütünlüğünü de bozmayarak kelama devam ettim. Vizyona girdiği 1999 yılında ( yılı bile ironik insanlar yıllarca - 3 yıldı süresi ama çevir çevir senelerce yayınlandı -  Uzay Yolu 1999'u seyrederek 1999 ile bir beklenti moduna girmişlerdi. Kaldı ki 2000 rakamı zaten insanlık üzerinde yoğun baskıydı ) insanlığın ciddi açılım yaşadığı aşikar.  Matrix ile binlerce insanın zihninde ışıklar yandı, kapı...